Nieznane piękno Indii – książka

Kilka dni temu została wydana nowa książka prezentująca duchowy dorobek wisznuickiej teistycznej tradycji bhakti. Na 190 stronach Steven J. Rosen prezentuje w przejrzysty sposób wszystkie podstawowe elementy jakie składają się na nauki tej szkoły duchowości wschodu. Wiele terminów jest już znanych zachodniemu czytelnikowi, ale zyskują one nowe znaczenia, które nie były do tej pory znane.

Książka omawia m.in takie zagadnienie jak: Pisma Objawione, korzenie wisznuizmu, Bóg, Półbogowie, czas i przestrzeń, święte miejsca, sztuka, wyznawcy, praktyki religijne i nauki, Guru, medytacja, astrologia…

Fragment wstępu:

W latach pięćdziesiatych XX wieku austriacki naukowiec Walter Eidlitz opublikował książkę zatytułowana Nieznane Indie. Pisze w niej o poszukiwaniach prawdy i późniejszym związku ze Śri Maharadżem, swoim guru, którego spotkał w Himalajach w latach trzydziestych. Nie pierwsza to i nie ostatnia taka opowieść: szukający prawdy człowiek Zachodu znajduje hinduskiego nauczyciela i przyswaja sobie tradycyjny model wschodniej duchowości.

Ta historia ma jednak ciąg dalszy. Przebywający w Indiach podczas II wojny światowej Eidlitz trafia do obozu jenieckiego na prawie sześć lat. Tam spotyka Sadanandę, noszącego hinduskie szaty Niemca, będącego jak i on więźniem obozu. Obaj mężczyźni zaprzyjaźniają się. Sadananda opowiada Eidlitzowi o wisznuizmie ( czczeniu Wisznu, czyli Kryszny). Z tradycją tą zaznajomił go Śrila Bhaktisiddhanta Saraswati Thakur, uczony i mędrzec z Bengalu. Sadananda z zapałem dzieli się swoją wiedzą z innymi, a zwłaszcza z Eidlitzem, który określa jego żarliwość mianem „dynamicznej łaski”. Będący pod wrażeniem wiedzy i mądrości Sadanandy, Eidlitz czuje, że pogłębia się jego własna wiedza przekazana mu przez Śri Maharadża, i przyjmuje Sadanandę za swego mistrza duchowego. Nieznane Indie to dla Eidlitza nie egzotyka i nauki powszechnie utożsamiane z hinduizmem, lecz wisznuizm, w którym widzi ukryty skarb tej ziemi.

Ktoś mógłby zapytać dlaczego „ukryty”. Według Britannica Book of the Year z roku 1996 wisznuici stanowią 70% spośród 800 milionów hinduistów (25% to śiwaici – czciciele Śiwy, 2% to neohinduiści, czyli wyznawcy różnych odłamów hinduizmu; reszta to zwolennicy innych indyjskich wyznań.) Wisznuizm to zatem dominujący nurt hinduizmu. Mimo to Zachód nie zna ani terminu „wisznuizm”, ani związanej z nim tradycji.

Powodem niewiedzy świata zachodniego na temat wisznuizmu stała się w dużym stopniu światowa konferencja religijna (tzw. Parlament Religii) która odbyła się w 1893 roku w Chicago. Przedstawicielem hinduizmu był tam Swami Wiwekanada z Misji Ramakryszny. Spopularyzował on wersję hinduizmu politeistycznego i Adwaita-Wedantę, czyli bezosobową wizję duchowości. gdyby wśród uczestników konferencji był również wisznuita zachód miałby dzis zupełnie inne spojrzenie na hinduizm…

Tytuł oryginalny: The Hidden Glory of India
Autor: Steven J. Rosen
Wydawca: Bhaktivedanta Book Trust

(395)