autor: Stephen Knapp – Śri Nandanandana Prabhu
Ten zwrot, czy koncept, że „Bóg jest miłością” jest często używany przez osoby z różnych religii, lecz rzadko kiedy jest wyjaśniany w dostateczny sposób. Być może powiedzą, że Bóg jest kochający, przebaczający, jest naszym przyjacielem, co jest prawdą, ale w istocie, jest to dosyć płytkie wyjaśnienie tego, jak Bóg jest miłością. Więc jeśli mamy zrozumieć, jak ktoś może odczuwać tak wielka duchową ekstazę, że materialne przyjemności stają się nieznaczące, jest to właściwy moment, aby omówić, jak Bóg jest źródłem ekstazy, miłości i szczęścia, których zawsze szukamy. Prawidłowe i kompletne tego wyjaśnienie znajdujemy jednak jedynie na najwyższym poziomie literatury wedyjskiej, szczególnie zaś w tradycji wisznuizmu.
Literatura wedyjska opisuje Prawdę Absolutną jako sac-cit-ananda vigraha, co oznacza osobową postać wieczności, wiedzy i szczęścia. W Taittiriya Upaniszadzie (Drugie Vali, Siódme Anuvaka), Prawda Absolutna opisana jest jako skumulowane ananda, czyli szczęście. Istnieje zrozumienie, że to duchowe szczęście jest dynamiczną i osobową postacią Śri Kryszny, natomiast blask Brahmana, czyli wspaniałego białego światła, jest wszechprzenikającą bezosobową poświatą towarzyszącą temu szczęściu. Tak więc bezosobowy blask Brahmana ma swe źródło w Najwyższej Osobie, którą jest Śri Kryszna, źródło wszelkiego szczęścia. W Bahmananda, blasku Brahmana, smak czy doświadczenie tego szczęścia jest uśpione, niedynamiczne. Z samej swej natury, Brahman jest czymś, z czym nie można mieć osobowego związku. Nie ma w nim działania i wymiany uczuć. W taki sposób, osoby wtapiające się w egzystencję bezosobowego Brahmana, wierząc, że jest to najwyższa prawda, pozostają niespełnionymi. Z kolei w osobowości Śri Kryszny, w rozrywkach i czynnościach przez Niego spełnianych, szczęście zawsze się powiększa i rozszerza w nowe wymiary. Najwyższy smak, czyli doświadczenie przyjemności tego duchowego szczęścia nazywane jest rasa, i także Kryszna nazywany jest rasa, centrum i źródło tego ekstatycznego, duchowego doświadczenia. Innymi słowy, On jest tym, Który obdarza największą, duchową rozkoszą. To należy rozszerzyć do zrozumienia, że Kryszna jest obiektem najwyższej czci i miłości, jak również ostatecznym doświadczeniem i podmiotem wiedzy, religii i miłości. Lecz Kryszna jest również rasika, czyli ostatecznym radującym się rasą, doświadczeniem duchowego szczęścia.
Zaczynamy teraz rozumieć, że Kryszna jest nie tylko ostatecznym obiektem miłości, ale też najwyższym odbiorcą, cieszącym się wszelkimi miłosnymi związkami. Dlatego Kryszna pełen jest nieograniczonych pragnień radowania się duchowymi, miłosnymi związkami, czyli rozrywkami, znanymi jako lila. Aby tak się działo, Kryszna jest też wieczną ekspansją Siebie w osobie Radharani, Swej wiecznej ukochanej i najwyższej wielbicielki. Innymi słowy, Radharani jest żeńskim aspektem Najwyższego Pana, Śri Kryszny i jest nie-różna od Niego, ale razem (oba, męski i żeński aspekt) spełniają najwyższe miłosne duchowe rozrywki i objawiają całkowicie transcendentalne miłosne wymiany.
Radha jest bhavą, czyli ucieleśnieniem czystej i niemotywowanej egoizmem miłości. Cokolwiek Radha robi, służy całkowicie przyjemności Kryszny. Radha jest także hladini-śakti, czyli mocą przyjemności, spoczywającą w Krysznie. Ta moc szczęścia i przyjemności z wnętrza Kryszny przenika światy duchowe i materialne, a jakakolwiek przyjemność czy szczęście jest odczuwane przez kogokolwiek, jest to właśnie forma tej mocy przyjemności. Lecz im bardziej się zbliżamy do Kryszny na platformie duchowej, tym bardziej bezpośrednio odczuwamy moc tego źródła szczęścia i duchowej przyjemności. Najwyższą uosobioną formą tej mocy jest Śrimati Radharani. Dlatego też, Kryszna spełnia wymiany miłosne z Radharani i raduje się szczęściem Jej miłości wiele milionów razy bardziej, niż przyjemnością pochodzącą od Niego Samego. Miłość Radharani jest niemotywowaną miłością uosobionej mocy szczęścia Kryszny. Tym sposobem, Kryszna jest najsłodszym obiektem miłości, podczas gdy Radha jest najsłodszą kochającą wielbicielką.
W miarę wgłębiania się w Ich miłosny związek, widzimy coraz więcej wielbicieli, którzy asystując w tych rozrywkach, biorą udział w tych miłosnych wymianach Radha-Kryszny. Ponieważ wszystkie żywe istoty są duchowej natury, wszyscy posiadamy duchowy związek z Najwyższą Duchową Istotą, Śri Kryszną. Związek ten całkowicie przebudza się w świecie duchowym, co dla każdego jest źródłem ogromnego szczęścia. Im większa jest przyjemność Kryszny, tym większą przyjemność odczuwają wszyscy wielbiciele, którzy swą ekstazę oddają z powrotem Krysznie w swych miłosnych wymianach z Nim. Wtedy Kryszna odwzajemnia tę miłość jeszcze bardziej i miłosne wymiany (bhakti) między Kryszną i Jego wielbicielami bezustannie ekspandują i wzrastają na wiecznie nowe, coraz wyższe poziomy w niekończących się kręgach. Tym sposobem, wszyscy są spełnieni w tej duchowej miłości, która istnieje całkowicie poza granicami i oszacowaniem właściwym dla przyjemności i związków materialnych.
W taki sposób osoba zaangażowana w czystą bhakti dla Kryszny czuje się całkowicie spełniona i zadowolona. Dlatego też bhakti, która w pełni manifestuje się jako czysta miłość do Boga, jest prawdziwym celem każdej religii czy systemu jogi. Bhaktijoga, czyli proces oddania w miłości do Boga, jest zarówno celem jak i środkiem, a ostatecznym jego spełnieniem nie jest nawet zbawienie w niebie, lecz po prostu wejście w premę, co oznacza odzyskanie swojego duchowego, miłosnego związku z Najwyższym, bez względu na to, gdzie się znajdujemy i w jakiej sytuacji. Związek taki jest naszą naturalną, duchową pozycją oraz spełnieniem emocjonalnym i miłością, których zawsze szukamy. Nigdy jednak nie znajdziemy takiej miłości i szczęścia, dopóki pozostajemy pod wpływem materialnej koncepcji życia, kiedy myślimy, że naszą prawdziwą tożsamością jest nasze tymczasowe materialne ciało. Ten wzniosły miłosny związek z Najwyższym Panem, Śri Kryszną jest pragnieniem zarówno wszystkich dusz, jak i Samego Kryszny. Ta miłość jest siłą przyciągania między nami, ale w pełni może być zamanifestowana jedynie na poziomie duchowym, pomiędzy żywymi istotami a Najwyższym.
To właśnie oznacza, że Bóg jest miłością, wszech-kochającym i nieskończenie godną kochania osobą, której poszukujemy wszyscy, czy sobie z tego zdajemy sprawę, czy nie. Gdziekolwiek byśmy szukali miłości, nic nie może tak całkowicie zadowolić duszy, jak ta miłosna wymiana z Najwyższym Panem, Śri Kryszną.
Dlatego właśnie wisznuici, wyznawcy Pana Kryszny, nie poczuwają się do związku z żadną religią, lecz po prostu rozwijają czystą, niczym niezmąconą bhakti – miłość do Boga – poprzez praktykę służby oddania, bhaktijogi. Kiedy to manifestuje się w pełni jako prema, taki czysty związek z Bogiem staje się tak intensywny, że nie jest się świadomym niczego poza nim. W tak czystym stanie świadomości, nie ma kwestii bycia hinduistą, muzułmaninem, chrześcijaninem, żydem czy jakiegokolwiek innego, materialnego i tymczasowego rozróżnienia. Istnieje jedynie platforma świata duchowego, gdzie Bóg i Jego ukochani zaabsorbowani są we wzniosłe i bezgranicznie ekstatyczne, miłosne wymiany.
Najwyższy czeka na nas, abyśmy powrócili na naszą oryginalną, duchową pozycję i powrócili do tych duchowych zajęć. Czas, jaki nam zajmie, aby powrócić do naszego duchowego domu zależy od tego, na ile pozwolimy sobie pozostawać pod wpływem i kontrolą materialnych impulsów i pragnień, które wiążą nas z egzystencją w materii. Niewłaściwym jest uważanie, że jesteśmy tak grzeszni czy upadli, że nie ma nadziei na rozwinięcie naszego duchowego związku z Najwyższym, ponieważ Kryszna zawsze czeka na Swoje zagubione dusze. Musimy jedynie, poprzez wzniesienie się ponad cielesne utożsamienie i uświadomienie sobie nauki o duszy – naszej prawdziwej tożsamości – zacząć okazywać Mu, że chcemy do Niego powrócić.
Istotą naszej czystej duchowej tożsamości i doświadczenia duchowego jest nasz bezpośredni i osobisty miłosny związek z Najwyższą Osobą. Ta duchowa tożsamość jest fundamentalną podstawą dla jedności pomiędzy wszystkimi żywymi istotami, a przebudzenie tej tożsamości oraz miłości do Boga jest ostatecznym celem każdej prawdziwej ścieżki duchowej. Osiągnięcie tego jest najłatwiejsze poprzez proces bhaktijogi, jogi miłości do Boga.
przeredagowano.
źródło: wisznuizm.wordpress.com
(571)
